Kalp sintigrafisi, kalbi besleyen damarlarda tıkanıklık sonucu kalp kası hücrelerinin beslenememesi ya da yetersiz beslenmesine bağlı gelişen “koroner arter hastalığı”nın tanısında kullanılmaktadır. Koroner arterlerdeki tıkanıklıklar bir dereceden sonra kalp kasında beslenme sorunu oluşturur ki buna “iskemi” denmektedir. Böyle hastalar kalp krizi (enfarktüs) geçirme riski taşırlar. Kalp sintigrafisi kalp krizi geçirme riski taşıyan hastaların kriz geçirmeden önce belirlenerek gerekli girişim ve tedavisinin (damar açma girişimi: anjiyografi, bypass, balon, PTCA vs) yapılmasına kılavuzluk etmektedir. İlaçla veya cerrahi tedavi sonrası değerlendirmede ve başka nedenlerle operasyon geçirecek hastaların da kalbe bağlı risk değerlendirmesinin yapılmasında kalp sintigrafisi kullanılmaktadır. Enfarktüs geçirmiş hastalarda ise, bypass öncesi o alandaki kalp kası hücrelerinin canlılığının değerlendirilmesi (viabilite?) ve damar açma girişimi (revaskülarizasyon) sonrası fonksiyonel düzelmenin ön görülebilmesi için kalp sintigrafisi yapılmaktadır.
Kalp sintigrafisi dinlenme (rest) halinde ve stres sonrasında (eforla veya ilaçla kalbin kan akımının artırılması) olmak üzere iki ayrı görüntüleme yapılıp bunların karşılaştırılması ile yorumlanmaktadır. Stres halinde tıkalı damar yeterince genişleyemezken, tıkalı olmayan damarlar ise genişleyerek kalp hücrelerine yeterli oksijen sunumunu sağlamaya çalışırlar. Oysa dinlenme (rest) sırasında bu kanlanma farklılığı ortadan kalkar. İşte hem stres sonrasında hem de rest durumunda iyi perfüzyon izleniyorsa kalp kasının kanlanması normal, her iki durumda da benzer biçimde kötü perfüzyon izleniyorsa enfarktüs, stres sonrasında kötü kanlanma varken restte düzeliyorsa iskemi olarak değerlendirilmektedir. Kalbi bir tarla gibi düşünüp, yeşil alanları normal, sararmış alanları iskemi ve kararmış, çölleşmiş alanları da enfarktüs olarak tanımlayabiliriz.
